Σήμερα έφτασαν στ’ αυτιά μου ήχοι και μουσικές Γάλλων συνθετών. Άκουσα το πρωί στην ΕΡΑ 3 (στην πολύ αξιολόγη εκπομπή του Χρήστου Μιχαηλίδη) ένα θαυμάσιο κομμάτι του Darius Milhaud με τον περίεργο τίτλο «Le boeuf sur le toit» (το βόδι στη στέγη). Ήταν μουσική για βιολί και πιάνο – δεν κατάφερα να εξακριβώσω εάν πρόκειται για μεταγραφή. Συγκράτησα ωστόσο πως βιολί έπαιζε ο Gidon Kremer – και το παίξιμό του, ακόμα και μέσα στο πλήθος των ακουστικών περισπασμών της πρωινής οδήγησης, πραγματικά έλαμπε από σπιρτάδα και ζωή. Βρήκα το έργο πολύ ενδιαφέρον, πανέξυπνα γραμμένο και ιδιαίτερα πρωτότυπο.
Το δεύτερο έργο που έτυχε να ακούσω αργότερα σήμερα ήταν η πασίγνωστη Pavane του Gabriel Faure. Αυτή η μελωδία έχει έναν παράξενο και υπαινικτικό ερωτισμό, αλλά και μια αβίαστη φυσικότητα – σαν να προϋπήρχε της σύνθεσής της, σαν ο συνθέτης να την ανακάλυψε έτοιμη και εκ των υστέρων, και απλώς την κατέγραψε.
Το δεύτερο έργο που έτυχε να ακούσω αργότερα σήμερα ήταν η πασίγνωστη Pavane του Gabriel Faure. Αυτή η μελωδία έχει έναν παράξενο και υπαινικτικό ερωτισμό, αλλά και μια αβίαστη φυσικότητα – σαν να προϋπήρχε της σύνθεσής της, σαν ο συνθέτης να την ανακάλυψε έτοιμη και εκ των υστέρων, και απλώς την κατέγραψε.
Και πάλι, το αιώνιο ερώτημα. Από πού έρχεται η μελωδία; Προκύπτει ως αποτέλεσμα μόχθου και κοπιαστικής δουλειάς; Είναι απόρροια πηγαίας ενόρασης ή απροσδόκητης έμπνευσης; Αναδύεται μέσα σε ηχητικές συγκυρίες που την βοηθούν να γεννηθεί; Όλα τα παραπάνω, ίσως;
Τα γράφω αυτά, με την μελωδία της Pavane να ηχεί στα αυτιά μου και είναι, θα' λεγες, σαν να μου ψιθυρίζει να σταματήσω να διερωτώμαι για την προέλευσή της και να αφεθώ, με όση απλότητα μου είναι μπορετό, στην ομορφιά της.
Αυτή η μουσική μιλά με τόση εσωτερική ένταση, τόση γαλήνια ικεσία...
2 comments:
Χαιρεις Χρηστο.
Παρακολουθω τ μουσικα σου σχολια κατα καιρους και πολυ μου αρεσουν. Απλα δεν εχω τι να πω...Ηθελα στο τελευταιο αυτο αρθρο να σχολια σου να καταθεσω γνωμη στο ερωτημα σου ποθεν η μελωδια..Αναλογικα μιλωντας ως ζωγραφος μπορω να πω πω το ερωτημα δεν μπορει να απαντηθει. Ειναι τοσες οι παραμετροι που οδηγουν στη γεννηση ενος καλλιτεχνηματος που δεν μπορουν να οριστουν. Το βεβαιο παντως ειναι πως ολοι οι δημιουργοι ειοναι οριοθετημενοι απο το πλαισιο του πολιτισμου τους και στη καλυτερη περιπτωση να το σπασουν. Αλλ και τοτε παλι στα πλαισια του δικου τους πολιτισμου θα κινηθουν. Xαρακτηριστικη περιπτωση ειναι ο δυτικοευρωπαΙκός μοντερνισμος που απλα ειπε τα αντιθετα σχεδον απο την αναγεννησιασκη ζωγραφικη αλλα στη πραγματικοτητα δεν κατεθεσε νεο Λογο για την λειτουργια της εικαστικης τεχνης. Συνεπως... δυσκολο εγχειρημα να ορισεις το ποθεν ακριβως η μελωδια η το εργο τεχνης γενικως... Ελπιζω να ειστε καλα και να περνατε ελλογως κοινοτικα με τους 3 γυιους σας. Γ. Κορδης
Αγαπητέ μου Γιώργο, πολύ ευχαριστώ για το σχόλιό σου! Όπως θα έχεις διαπιστώσει, σχεδόν κανείς δεν σχολιάζει τα γραφόμενα (ελάχιστοι άλλωστε είναι όσοι τα διαβάζουν), συνεπώς, εκλαμβάνω πάντα τα σχόλια σαν ευχάριστες εκπλήξεις!
Για το δικό σου -πολύ ενδιαφέρον- σχόλιο, έχω μια απορία: πιστεύεις ότι υπάρχουν διαφορές στην "πρώτη ύλη" της έμπνευσης, μεταξύ μουσικής και ζωγραφικής; Η εύρεση και αποτύπωση μιας μελωδίας ταυτίζεται (ως εσωτερική διαδικασία) με την εύρεση και αποτύπωση ενός ζωγραφικού θέματος; Ευχές και από εμέ.
Post a Comment