Είχα, κάμποσο καιρό τώρα, την επιθυμία να "ανεβάσω" στο internet κάτι δικό μου, να μοιραστώ με γνωστούς τε και αγνώστους την χαρά της μουσικής δημιουργίας, στον βαθμό που μου είναι μπορετό να την προσεγγίσω.
Το ενδιαφέρον με την διαδικτυακή "πραγματικότητα" -τουλάχιστον όσον αφορά στην μουσική- είναι ότι εκθέτεις μεν την ψυχή σου "δημοσία" αλλά διατηρείς μια απόσταση απ΄τα πράγματα, κι' αυτό έχει τα καλά του. Το ενδιαφέρον του θεατή/ακροατή (άρα και το δικό σου - του δημιουργού) στρέφεται περισσότερο στο έργο παρά στο πρόσωπό σου, την προσοχή έλκει περισσότερο η ουσία της μουσικής και λιγότερο η επιφάνεια των όποιων εξωτερικών περισπασμών.
Το βέβαιον είναι ότι το ίντερνετ θέτει νέα δεδομένα στην αισθητική θεώρηση της μουσικής, αφής στιγμής η σχέση δημιουργού και ακροατή τίθεται επί νέων, ανεξερεύνητων ακόμα δεδομένων. Κρίσιμες παράμετροι αυτών των δεδομένων είναι η ταχύτητα, η διαδραστικότητα, καθώς και η παράδοξη εκείνη συνύπαρξη (ή και συναίρεση) αμεσότητας και ανωνυμίας, εγγύτητας και απόστασης.
***
Διάλεξα να παίξω ένα μικρό κομματάκι ενός άγνωστου στους πολλούς Βρετανού συνθέτη ονόματι Roger Quilter (1877-1953). Ήταν και σε μένα άγνωστος, ομολογώ, μέχρι που τον "γνώρισα" μέσα από τρεις χαριτωμένες μεταγραφές για πιάνο που συνέθεσε ο Stephen Hough, ένας πολύ αξιόλογος πιανίστας, με πολυσχιδή δραστηριότητα σε ετερόκλητους τομείς.
Το κομμάτι λέγεται "The Fuschia Tree" και δεν είναι τίποτα άλλο από μια βραχύτατη πλην άκρως εκφραστική μελωδία σε σι ελάσσονα.
Ακούγοντας την μουσική αυτή, έρχεται στο νου εκείνος ο "ορισμός" της μουσικής, που συναντά κανείς στο Πλατωνικό Συμπόσιο: "Έστι ουν μουσική περί αρμονίαν και ρυθμόν ερωτικών επιστήμη"...
Ελπίζω να αρέσει σε όσους τύχει να το ακούσουν...
5 comments:
We love this. Thank you for filling our house with such inspiring cascades - and of an English composer too! Looking forward to your coming to play here soon..
Ταξιδιάρικη και ταξιδευτική μουσική, απ'αυτές που σου τραβούν την προσοχή απ'τις πρώτες νότες. Τελείωσε πολύ γρήγορα, έπρεπε να την ξανακούσω, κι αυτό έκανα. Πολύ ωραία το είπε η Rebecca, 'cascades'. Μικροί καταρράκτες ήχων, αχνό αγγλικό τοπίο, διάθεση νοσταλγική αλλά χωρίς θλίψη. Το παίξιμο 'μιλάει', και το βιντεάκι πολύ καλό με την εναλλαγή των 3 προσώπων που συνεργάστηκαν για να μας χαρίσουν αυτό το δώρο. Από τεχν(ολογ)ικής άποψης ο ήχος πάρα πολύ καλός. Και εις άλλα!:-)
Fantastic! I really loved it! So evocative and fresh. I am looking forward to your second attempt!
Keep playing, Christo.
Regards
Vassiliki
Τί ωραία μελωδία! Τί κρυστάλλινη απαλότητα! Και δεν ήξερα καθόλου τον συνθέτη...
Μπράβο Χρήστο, και εις άλλα!
Υ.Γ. πότε θα κανονίσουμε για mini ιδιωτικό ρεσιτάλ σπίτι μας;!!! :-)
Σ'ευχαριστώ Χρήστο. Εξαιρετική μουσική και ερμηνεία. Ας μην τελείωνε τόσο σύντομα! Τίποτα δεν θα μπορούσε καλύτερα να σβύσει την ένταση και το θόρυβο του γραφείου μου.
Post a Comment