After almost 4 years, Arcadi Volodos, to me one of the greatest pianists of our time, has recorded a new CD. He plays Brahms music only - op. 76, 117, 118, pieces that he has often played in concert.
I was reading that he refused to have a severe editing on the recording (as is so often the case nowadays): he just played the pieces many times, from beggining to end, and then he chose the best version (that seems to me frightfully difficult!).
The CD is to be released tomorrow, and I can't wait!
Εξ όσων θα πούμε
στην αυριανή εκπομπή, θα ήθελα να ξεχωρίσω δύο αναφορές:
Η πρώτη αφορά σε
μια πολύ ενδιαφέρουσα ηχογράφηση η οποία έγινε το 2013, και αφορά στα 2
κοντσέρτα του Chopin,
παιγμένα όμως σε «πιάνο εποχής» – ένα Erard κατασκευασμένο στο Παρίσι το 1849. Σολίστ εδώ είναι μια νεαρή Ρωσίδα
πιανίστα, η Yulliana Adveeva
(νικήτρια του Διαγωνισμού Chopin το 2010). Έχει ενδιαφέρον να προσέξει κανείς πώς ακριβώς ακουγόταν το πιάνο
την εποχή που ο συνθέτης έγραφε μουσική για αυτό: ο ήχος έχει μικρότερο όγκο
από αυτόν ενός σύγχρονου πιάνου, ωστόσο το Erard έχει ένα ιδιαίτερο ηχόχρωμα το οποίο
αξίζει να προσέξουμε, έστω και μόνο από απλή περιέργεια. Νομίζω η ηχογράφηση είναι εξαιρετική, η σολίστ πολλά υποσχόμενη.
Η δεύτερη αναφορά
μας αφορά στην συναυλία που δίνει ο Murray Perahia στο Μέγαρο Μουσικής την ερχόμενη Κυριακή: ο
αμερικανός πιανίστας θα ερμηνεύσει 2 κοντσέρτα για πιάνο του Beethoven, ως σολίστ και μαέστρος ταυτόχρονα: θα
διευθύνει την Academy of St Martin in the Fields, την οποία ίδρυσε ο προσφάτως αποβιώσας Sir
Neville Marriner – στον οποίο και
είναι αφιερωμένη η εν λόγω συναυλία. Εμείς θα αναφερθούμε στον Perahia, τις σκέψεις του γύρω από τη μουσική και
την προσφορά του εν γένει στην τέχνη. Οι αναφορές μας προέρχονται από ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Νίκου Δοντά από την «Καθημερινή» της περασμένης
Κυριακής.
Η αυριανή εκπομπή
είναι αφιερωμένη σε δύο σπουδαίους μουσικούς που προσφάτως χάσαμε: τον Ούγγρο
πιανίστα Zoltan Kocsis και
τον διάσημο Βρετανό μαέστρο Sir Neville Mariner.
Ο πρώτος πέθανε
σχετικά νέος, σε ηλικία 64 ετών (από καρδιά) και ο δεύτερος, πλήρης ημερών, στα
92 του χρόνια.
Η καριέρα
αμφοτέρων εκτείνεται σε τόσο σε μήκος χρόνου όσο και σε βάθος ερμηνειών:
Ο Kocsis
ερμήνευσε ανεπανάληπτα το σύνολο του
πιανιστικού έργου του συμπατριώτη του Bela Bartok (θα ακούσουμε αρκετά αποσπάσματα), παράλληλα όμως
έπαιξε με απαράμιλλη ποιότητα τεχνικής και ήχου Debussy, Rachmaninoff και άλλους.
O Marriner
μένει στην ιστορία πρωτίστως για την
ορχήστρα την οποία ίδρυσε το 1959, την πασίγνωστη Academy of St Martin
in the Fields. Με την ορχήστρα αυτή,
ο Marriner πραγματοποίησε
περισσότερες από 500 ηχογραφήσεις!
Στην αυριανή εκπομπή θα ακούσουμε 2
αποσπάσματα από αυτές, και θα σταθούμε στην προσωπικότητα του Sir
Neville Marriner όπως την «έζησαν»
δύο άλλοι σπουδαίοι μουσικοί που ευτύχησαν να συνεργαστούν μαζί του – ο Joshua
Bell, και ο Murray Perahia.
Για περισσότερα στοιχεία γύρω από τον Marriner, τη ζωή του και την καριέρα του,
παραπέμπω στο τεύχος Δεκεμβρίου του περιοδικού BBC Music Magazine, έχει πολύ ενδιαφέρον.
I only today discovered this great pianist - Zlata Chochieva. I read an article in the The Guardian praising her to the skies, for her Etudes-Tableaux. And I am now listening to her Chopin Etudes. I now longer care so much about technical abilities (there are so many pianists who possess a superb technique); what I am interested in is personality & individuality of sound... And Chochieva possesses these two qualities: her sound is very special, there is a certain freedom which, however, does not go beyond the limits - my limits at least!
This is the greatest challenge of all: respect the composer's indications AND find your own sound, your own musical colours. No doubt, Zlata Chochieva succeeds in this, in a really superlative way. I am glad I discovered her.
Στην αυριανή μας εκπομπή, θα μιλήσουμε αρκετά για ένα σπουδαίο έργο του Μότσαρτ, τη Μεγάλη Λειτουργία σε Ντο Ελάσσονα, Κ 423. Η Λειτουργία είναι, μαζί με το Ρέκβιεμ, το σημαντικότερο έργο λειτουργικής μουσικής του συνθέτη. Με το Ρέκβιεμ, η Λειτουργία μοιράζεται μια ακόμα ιδιότητα - είναι έργο ημιτελές, αν και για λόγους λιγότερο εύκολα προσδιορίσιμους από αυτό.
Εδώ, ο Μότσαρτ εισάγει μεγάλες αντιστικτικές φόρμες, έχοντας προφανώς κατά νου την Λειτουργία σε Σι του Μπαχ. Είναι ένα έργο σε πολλά σημεία δραματικό, σε άλλα λυρικό, με ιδιαίτερηέμφαση στο μέρος της σοπράνο, ίσως λόγω του ότι ο συνθέτης είχε κατά νου την τότε αρραβωνιαστικιά του Constanze. Η Μεγάλη Λειτουργία σε Ντο είναι ένα ακόμα έργο (από τα τόσα...) που επιβεβαιώνει με τον πλέον πειστικό τρόπο το άφθαστο ύψος της μεγαλοφυίας του Αυστριακού συνθέτη.
Στην αυριανή εκπομπή, διαλέγω 3 θέματα από το έργο - το κατανυκτικό Kyrie, το υπέροχης ομορφιάς Et Incarnatus Est, και, τέλος, το δραματικό Qui Tollis. Θα ακούσουμε τα αποσπάσματα από δύο διαφορετικές ερμηνείες που έχουν αμφότερες λάβει ιδιαίτερα επαινετικές κριτικές. Περισσότερα, αύριο στην εκπομπή.
Πέραν όμως της Λειτουργίας, θα ακούσουμε (μεταξύ άλλων) τον σπουδαίο Ρώσο πιανίστα (έναν από τους μεγαλύτερους πιανίστες των ημερών μας) Arcadi Volodos να ερμηνεύει μουσική Τσαϊκόφσκυ και Ραχμάνινοφ...
Αυτή τη φορά σκέφτηκα
να αφεθώ τελείως στη στιγμή, και να διαλέξω μουσικά θέματα επί τόπου, άνευ προετοιμασίας – όπως το
ένα με οδηγούσε στο επόμενο.
Ξεκινώ με ένα
θαυμάσιο κομμάτι για πιάνο του Ravel – «jeux d’ eau» - ερμηνευμένο από έναν πολύ καλό νέο
Γάλλο πιανίστα ονόματι Bernard Chamayou. Ο Chamayou έχει
ηχογραφήσει το σύνολο των έργων του Ραβέλ, και (από τα αποσπάσματα που έχω ακούσει) έχει κάνει
εξαιρετική δουλειά.
Ο Ravel έχει γράψει 2 κοντσέρτα για πιάνο εκ των
οποίων αυτό σε σολ μείζονα είναι το ωραιότερο και γνωστότερο. Μια από τις
καλύτερες ερμηνείες του έργου που έχω ακούσει είναι με την Martha
Argerich (Berliner
Philharkoniker, Claudio
Abbado) – αύριο θα ακούσουμε το 1ο
μέρος. Αλλά θα σας πρότεινα να ακούσετε ολόκληρο το κοντσέρτο, είναι μικρής
διάρκειας και εξαιρετικά ευχάριστο.
Απ’ τον Ραβέλ
πηγαίνουμε στον Ρώσο συνθέτη Σεργκέι Προκόφιεβ, για να ακούσουμε το 2ο
κοντσέρτο για βιολί, σε μια εξαιρετική ηχογράφηση με τον κορυφαίο βιολονίστα David
Oistrach. Είναι ένα έργο που αγαπώ
πολύ. Το 1ο μέρος (το οποίο θα ακούσουμε) ξεκινά με το σόλο βιολί,
σε μια υπέροχη μελωδία την οποία ο Προκόφιεβ, με το μοναδικό χάρισμα που
διέθετε, επεξεργάζεται με απίστευτη πρωτοτυπία και ευρηματικότητα…
Το 2ο
κοντσέρτο μου έφερε στο νου την «κλασική», 1η συμφωνία του Προκόφιεβ,
ένα έργο-μινιατούρα. Στην πραγματικότητα, δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες
συμφωνίες του συνθέτη, πρόκειται για ένα φόρο τιμής που αποτίει ο Προκόφιεβ
στην κλασική περίοδο, και ιδίως στον Χάυδν – ένα συνθέτη που εκτιμούσε
βαθύτατα. Και πάλι ο Claudio Abbado διευθύνει τη Συμφωνική του Λονδίνου.
Στον Χάυδν είναι
η φυσική μετάβαση, μετά το θέμα που προηγήθηκε: ο σπουδαίος Αυστριακός συνθέτης έχει γράψει ένα πανέμορφο
κοντσέρτο για τρομπέτα και ορχήστρα, από το οποίο θα ακούσουμε το φινάλε…
Και τέλος,
εμμένοντας στην Αυστρία, θα κλείσουμε με Μότσαρτ – την εξαίσια σονάτα για 2
πιάνα σε Ρε. Στην ζωντανή ηχογράφηση που θα ακούσουμε συμπράττουν δύο από τους
μεγαλύτερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα – ο Σβιατοσλάβ Ρίχτερ και ο Benjamin
Britten. Δείτε τους, στο παρακάτω σύντομο απόσπασμα:
