tag:blogger.com,1999:blog-1236050816180539950.post518970202071836878..comments2020-04-14T15:32:16.647+03:00Comments on christos's musical diaries: Remembering College Hall, London, 1999christos makropouloshttp://www.blogger.com/profile/13767927703684899821noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-1236050816180539950.post-56981331098428726032008-11-21T22:31:00.000+02:002008-11-21T22:31:00.000+02:00Ωραίο κείμενο αν και υπάρχει (όπως γίνεται συνήθως...Ωραίο κείμενο αν και υπάρχει (όπως γίνεται συνήθως) μια εξιδανίκευση του παρελθόντος. Ξεχνιούνται ή αμβλύνονται οι δύσκολες στιγμές ("you seem lost"...) και μεγεθύνονται οι ευχάριστες στιγμές. Από την άλλη ίσως αυτό να μην οφείλεται μόνο στην φυσική τάση για νοσταλγία, αλλά και στην εκ των υστέρων εκτίμηση αυτών που απλόχερα σου προσέφεραν εκείνα τα χρόνια και που μόνο τώρα μπορείς να εκτιμήσεις στην πραγματική τους διάσταση και σε όλο τους το βάθος. Ο χρόνος είναι πράγματι πανίσχυρος: απαλύνει τα δύσκολα, ομορφαίνει ακόμα περισσότερο τίς ωραίες στιγμές.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1236050816180539950.post-14552744799863236392008-11-18T08:53:00.000+02:002008-11-18T08:53:00.000+02:00Διάλειμμα από τί, αγαπητέ φίλε; Και βέβαια η ομορφ...Διάλειμμα από τί, αγαπητέ φίλε; Και βέβαια η ομορφιά είναι γύρω μας. Αλλά, κυρίως, είναι μέσα μας. Και το "μέσα μας" δεν συντίθεται μόνο από παρόν, δεν νομίζεις;christos makropouloshttps://www.blogger.com/profile/13767927703684899821noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1236050816180539950.post-3996948591502596942008-11-17T23:55:00.000+02:002008-11-17T23:55:00.000+02:00Έλληνες και συμφοιτητές από άλλες χώρες, καινούριο...Έλληνες και συμφοιτητές από άλλες χώρες, καινούριοι κόσμοι ανοιχτοί στον καθένα μέσα από τις γνωριμίες με τους ανθρώπους, και με όλον τον τόπο που ήταν καινούριος, ένας άγραφος πίνακας. Μπορούσε κανείς να είναι ό,τι θέλει, να ψάξει να βρει τον εαυτό του, να επανα-αυτοπροσδιοριστεί, την ίδια στιγμή που χαιρόταν την παρέα, τις παρέες. Και όλα ήταν σα να εγκυμονούσαν χιλιάδες δυνατότητες για τη ζωή μας παραπέρα, ήταν ακόμα νωρίς, όλα ήταν ανοιχτά. Έχει μια ασύγκριτη ομορφιά αυτή η κατάσταση. Ακόμα και τα τοπία της αγγλικής εξοχής, τις λίγες φορές που βγήκαμε παραέξω, τα διαφορετικά από εκείνα με τα οποία ήμαστε εξοικειωμένοι, τα απέραντα απαλά αγγλικά λιβάδια και η ομίχλες της Σκωτίας, είχαν τη μαγεία τους. Και για να επιστρέψουμε στο Λονδίνο, τί να πούμε για τις τόσες δυνατότητες να δει κανείς πολύ σημαντικούς μουσικούς στο Royal Festival Hall, που πάντα μετανοιώνω που δεν το έκανα ακόμα συχνότερο στέκι... Έχω μπροστά μου τον Τάμεση και την πόλη, όπως φαινόντουσαν όταν περνούσαμε τη γέφυρα που το ένωνε με το σταθμό του Embankment. Τον περνούσαμε με το βήμα του νέου ανθρώπου, που ό,τι και να γίνεται κάπως πάλι του βγαίνει μια αισιοδοξία και μια προσδοκία για κάτι καλύτερο, που δε χρειάζεται να αιτιολογούνται με κάποια λογική.<BR/>Ήταν πολύ φιλόξενη για'μας η Αγγλία και τα χρόνια εκείνα. Στην αγκαλιά τους μεγαλώσαμε και φτάσαμε εδώ, "με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό", όπως λέει το τραγούδι. Είμαι ευγνώμων.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1236050816180539950.post-78940740959885240362008-11-17T22:05:00.000+02:002008-11-17T22:05:00.000+02:00H fthinoporini diathesi se taksidepse piso sto lon...H fthinoporini diathesi se taksidepse piso sto londino? efxaristo dialeimma, ma i omorfia einai gyro sou. na xairesai thn oikogeneia sou kai na sai panta kala!Anonymousnoreply@blogger.com